Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2015

"Για να δεχτείς τη σωματική βία πρέπει να ανέχεσαι τη λεκτική και την ψυχολογική βία".

  Ο Γιώργος, θύμα ομοφοβικής επίθεσης από αστυνομικούς στο κέντρο της Αθήνας, μοιράζεται τη δική του εμπειρία και επεξηγεί με λεπτομέρεια πως μια χώρα θεωρητικά σύγχρονη, συμπεριφέρεται με τρόπο που θυμίζει μεσαίωνα.

«Περπατούσα με το αγόρι μου στη Δ. Αρεοπαγίτου και Μακρυγιάννη. Εκεί ήταν μια διμοιρία με 10-15 αστυνομικούς. Ξαφνικά ακούμε ένα σχόλιο από έναν αστυνομικό: "Ζευγάρι είναι; Και ποιος είναι ο άνδρας;".

  Ο 25χρονος Γιώργος μαζί με το φίλο του αντέδρασαν αμέσως τηλεφωνώντας στην αστυνομία, σε οργανώσεις και σε δικηγόρους. «Θέλαμε να τους δείξουμε ότι δεν θα το αφήσουμε έτσι, ότι δεν είμαστε θύματα που θα δεχτούν τη βία τους έτσι άκριτα. Πολύς κόσμος δεν εστιάζει στη λεκτική βία, όσο στη σωματική. Προϋπόθεση, όμως για να δεχτείς τη σωματική βία είναι να ανέχεσαι τη λεκτική και την ψυχολογική βία».
  Στη συνέχεια, όπως καταγγέλλει ο Γιώργος, τους πλησίασαν τέσσερις από τους αστυνομικούς και τους ζήτησαν να κάνουν έλεγχο στις τσάντες τους. «Άρχισα να ρωτάω το λόγο. Δεν μας έλεγαν το λόγο, εγώ φώναζα. Τότε πετάγεται ένας και μου λέει "Τώρα αυτό που κάνεις δεν είναι απείθεια;" Προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να μας εκφοβίσουν. Αμφισβητούσαν εντελώς την ύπαρξη της ομοφοβίας. Ήταν απίστευτη η αγραμματοσύνη, η ασχετοσύνη και η άξεστη συμπεριφορά τους».

  "Όταν τους φώναζα για τη βία, ο κατά πως φαίνεται επικεφαλής τους με πιάνει από την αριστερή μασχάλη, με σπρώχνει ανάποδα στον τοίχο. Τότε λέει χαρακτηριστικά ο αστυνομικός: "Αυτό αν σου κάναμε θα ήταν βία". Ουσιαστικά δηλαδή υπέστην και σωματική βία".
  Ο Γιώργος δεν σκέφτηκε ούτε μία στιγμή να αποκρύψει το περιστατικό. «Σε καμία περίπτωση δεν το διαπραγματεύτηκα να το αφήσω πίσω μου. Όσο περισσότερο μιλάς για κάτι, τόσο περισσότερο το ξεπερνάς. Όσο το καταπιέζεις τόσο περισσότερο σε κατατρώει και σε διαλύει ψυχολογικά. Είναι κινητήριος δύναμη για μένα».
Πη  Ο ίδιος υποστηρίζει ότι οι ομοφοβικές επιθέσεις στο παρελθόν ήταν περισσότερες και πιο άγριες. «Τώρα ο κόσμος βγαίνει από τη ντουλάπα του. Οι οργανώσεις συσπειρώνονται, οι άνθρωποι που συμμετέχουν σε αυτές βγαίνουν έξω και διεκδικούν». Εκφράζει, μάλιστα, και την πικρία του απέναντι στα μέσα ενημέρωσης που δεν ασχολήθηκαν νωρίτερα με το πρόβλημα. «’Ήταν μέρος του προβλήματος. Αν δεν έψαχναν παντού το αίμα, την καρικατούρα, αυτό που θα τους κάνει να γελάσουν ή να δημιουργήσουν αρνητικά στερεότυπα, αν είχαν ασχοληθεί παλιότερα, τώρα δεν θα είχαμε τέτοια περιστατικά, θα υπήρχε περισσότερη ενημέρωση πάνω σε αυτά τα θέματα».
  Ο Γιώργος χαρακτηρίζει την Ελλάδα μια χώρα «βαθιά ρατσιστική» και δεν διστάζει να παραδεχτεί ότι ακόμη κι εκείνος έχει μέσα του ρατσισμό και δίνει μάχη για να τον καταπολεμήσει.

  «Η ομοφοβία, η τρανσφοβία και ό,τι έχει να κάνει με το μίσος, τη μισαλλοδοξία, σε κάτι που θεωρεί ο καθένας διαφορετικό από εκείνον είναι μέρος της κοινωνικής εκπαίδευσης των Ελλήνων. Κι εγώ έτσι έχω μεγαλώσει. Έχω κάνει μεγάλο αγώνα μέσα μου για να αποτάξω το ζυγό του να σιχαίνομαι οτιδήποτε είναι διαφορετικό από μένα. Και να προσπαθήσω να το πολεμήσω να το αλλάξω ή να το φέρω στα δικά μου μέτρα. Αυτό μου ενστάλαξαν από την οικογένειά μου μέχρι την κοινωνία, το σχολείο. Όταν κάτι είναι τόσο πολύ εδραιωμένο κοινωνικά είναι πολύ δύσκολο να βρεις την πηγή του».

  Μιλώντας για τις αλλαγές που θα πρέπει να γίνουν προκειμένου να γίνει στην Ελλάδα σεβαστή η διαφορετικότητα, εκτιμά ότι όλα θα πρέπει να ξεκινήσουν από τον πλήρη διαχωρισμό κράτους και Εκκλησίας. «Η Ελλάδα δεν πέρασε ποτέ Διαφωτισμό και Αναγέννηση. Πρέπει από το σχολείο να μάθουμε να δίνουμε το ίδιο βάρος σε όλα τα χρώματα που υπάρχουν στη ζωή, στην ποικιλομορφία. Θέλει πολιτικές πρωτοβουλίες, θέλει κόσμο να επαγρυπνά».
  Ο Γιώργος έχει μάθει στη ζωή να αγωνίζεται και το μόνο που φοβάται, όπως λέει είναι ο ίδιος του ο εαυτός. «Όταν αντιλαμβάνομαι ότι θίγομαι δεν γνωρίζω όρια. Ένας φίλος μου λέει ότι πρέπει να μάθεις να διαλέγεις τις μάχες σου. Αυτό εγώ δεν μπορώ να το κάνω. Όπου βλέπω αδικία θέλω να την πατάσσω και έτσι διαλύομαι. Από την άλλη αν γεμίσουμε με εγωιστές που νοιάζονται μόνο για το τομάρι τους δεν θα πάμε πουθενά».

Ρεπορτάζ: Κική Μαργαρίτη
Πηγή: news.in.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου